COLUMN: "DE SURINAAMSE DIASPORA"

Een gezegde onder vele Surinamers in Suriname (met betrekking tot Surinamers die gemigreerd zijn naar andere landen) is: "Blijf daar, want we hebben je hier niet nodig."

Ik zie dit persoonlijk als een angstkreet , maar ook als een jaloerse houding aannemen tegen je eigen mensen.

De Surinaamse diaspora verwijst naar gemigreerde Surinamers en opvolgende generaties die zich verbonden voelen met hun Surinaamse herkomst. Maar hoe is deze zogenaamde diaspora ontstaan? Dat is een belangrijke vraag die men aan de orde moet brengen en de volgende generatie(s) hiervan ook kenbaar moet maken.

De grootste groep Surinamers in het buitenland bevindt zich in Nederland. Gevolgd door de Verenigde staten van Amerika en andere (ei)landen in het Caraïbisch gebied. Dat een grote groep zich in Nederland bevindt heeft alles te maken met de historische banden, de taal die beide landen gemeen hadden/hebben en met name het vervolgen van verdere studies. Iets wat in Suriname minder goed mogelijk is.

In de jaren zestig vertrokken er veel mensen, maar de trek in de zeventiger jaren was echt groot. Je kon van een ware exodus spreken. Dit had grotendeels te maken met Suriname die onafhankelijk werd in 1975. Suriname kreeg 3 miljard aan onafhankelijkheidssteun, dit was echter onvoldoende om de samenleving tot bloei te brengen.

De gewone man vroeg om eenvoudige zaken als; goede woningbouw, goede werkgelegenheid en een stabiele loonontwikkeling in het bedrijfsleven. Hier kwam niets van terecht. Vele Surinamers gingen daarom opzoek naar een betere toekomst, met de hoop ooit weer terug te keren. Zij bleven het nieuws rondom hun thuisfront volgen, zij bleven hopen en hopen. Maar de gedane beloften door de toenmalige regeringen, brachten niets positief voor de bevolking op.

Ver na de onafhankelijkheid , toen de financiële middelen al haast opgesoupeerd waren, wist de toenmalige regering een lichte verbeterde ontwikkeling tot stand te brengen. Door het gebrek aan genoeg kaders, was deze ontwikkeling gedoemd te mislukken. Inmiddels is Suriname 46 jaren onafhankelijk en heeft de politiek het land nog steeds in haar wurggreep. Ook is er tot op heden weinig vooruitgang te bespeuren.

Om aan de negatieve ontwikkeling te ontkomen biedt de Surinaamse diaspora hun opgedane kennis aan. Maar tot op heden staat men niet echt open voor deze handreiking. Zo is er een legio (aan ervaring) van Surinamers met een Nederlands paspoort, die hun expertise heeft aangeboden. Velen moesten echter hals over kop terugkeren naar Nederland. Ze werden in hun kennisoverdracht ten behoeve van het land, dusdanig dwars gezeten, met vervelende gevolgen voor deze repatrianten.

Vandaag aan de dag maken vele landen in de wereld steeds meer gebruik van hun diaspora. Nederland is bijvoorbeeld een daarvan, die haar mensen met open armen terug haalt als het zover mag komen. En ook inzet op diverse projecten en nieuwe ontwikkelingen. Dit maakt Nederland maar ook andere landen die dit doen alleen maar welvarender.

Het is alweer het politieke beleid in Suriname die te kort schiet om de Surinaamse diaspora te ondersteunen met het maken van een verschil in het land. Is dit een bewuste stap of een gebrek aan inzicht? Dit maakt dat de gewone man in Suriname ook niet wordt aangespoord om anders te denken en anders te handelen ten opzichte van de Surinaamse diaspora. Men verkiest de makkelijke weg en niet voor de duurzame ontwikkeling. Want ook al wordt onze hulp niet op prijs gesteld. Steun ontvangen in de vorm van levensmiddelenpakketten , financiële ondersteuning verwacht men wel.

Het zoveel mogelijk terughalen van je mensen kan alleen maar kardinale versteviging van het land en de bevolking tot stand brengen. Ook komt corruptie nog meer onder de focus te liggen. Dit is alleen maar goed. Wees dus niet bang of jaloers om die deur voor de mensen en hun kinderen die toen vertrokken zijn gewoon weer open te zetten. Weet je wat voor waardigheid en trots het naar buiten geeft als je een positieve ontwikkeling samen met de diaspora uit Suriname tot stand mag brengen. En tegelijkertijd ook die trots als Sranan-man binnen als buitens lands grenzen mag ervaren.

Vernietig het mooi land niet door je eigen hebzucht. Denk aan deze spreuk als je het slechte met het land voorhebt; "BA SOEKOE BA VENI BA TJARI." Tot slot wens ik een ieder een goede afsluiting van het jaar. En hoop ik een ieder bij leven en welzijn in het jaar 2022 weer van nieuwe visies te voorzien.