COLUMN: “CODE ZWART!” WAKKER WORDEN!

Het is een feit dat de zwarte wereldbevolking veel leed heeft meegemaakt. De gevolgen zijn hiervan het levende bewijs van achterstelling. Maar hoe laten wij het verleden onze toekomst beïnvloeden? Worden we wakker of blijven we in een diepe slaap? Waarom zitten we nog steeds in de underdog positie? Zijn wij van die positie gaan houden of worden we er bewust in gehouden?

Ga bij jezelf te raden en stel jezelf de vraag of je niet verder kan komen dan waar je nu staat. Of je niet meer kan doen wat je nu al doet. Je hebt een eigen beschikkingsrecht. Het recht om menswaardig te kunnen leven. Het recht om deel te nemen aan het geheel. Het lijkt in alle werelddelen alsof de zwarte man een last voor de samenleving is. En respect en liefde voor elkaar is vaak ook ver te zoeken. Wat gaan wij hieraan doen?

De focus even verleggend naar de afro-surinaamse gemeenschap in Nederland en Suriname. Ik zie geen echte vooruitgang voor een groot deel van deze groep. Wel zie ik hoe ze door 'zogenaamde leiders' voor het karretje worden gespannen. Met als gevolg weer een zwarte bladzijde voor de zwarte bevolking. Hoe is het mogelijk zou je denken en toch is dat een stukje realiteit.

Je zou denken dat moeilijke tijden de groep zou versterken. Integendeel er ontstaat een braindrain in Suriname en het is weer ieder voor zichzelf met alle gevolgen van dien. Waar je zou denken dar er genoeg voortrekkers aanwezig zijn om wending aan de groep te geven, zie je dat velen het land verlaten op zoek naar betere vooruitzichten.

Het onderdeel onderwijs is vaak ook ver te zoeken. Met als gevolg dat velen vroegtijdig de schoolbanken vaarwel zeggen. Om vervolgens achter het snelle geld aan te gaan of afhankelijk te zijn van anderen.

Om uit deze cirkel te komen zal het stukje zelfredzaamheid nog meer haar intrede moeten doen. Ik zeg nog meer, omdat ik ervan uit ga dat er een vleugje hiervan wel aanwezig is. Wij moeten ook nog meer gaan denken aan groepsvorming. Dit heeft niets te maken met discriminatie, maar met versterking van de groepscohesie en elke individu binnen deze groep.

Laten we een betere basis creëren om nieuwe krachtigere doelen op te stellen en te verwezenlijken, die de gehele groep opbouwen. Laten we naar elkaar luisteren, laten we elkaar meer leren vertrouwen, respecteren, bemoedigen, maar ook hoger achten dan de ander. Want alleen samen kunnen we een beter bestaan opeisen.

Tot slot: laten we het leiderschap niet uit het oog verliezen. Democratisch gekozen structuren binnen het geheel moet het speerpunt zijn. Een ding staat als een paal boven water; een ander zal het niet voor ons doen. Wij zullen het stuur zelf ter handen moeten nemen en aan de slag moeten gaan.

Zo houd je ogen en denkvermogen open om aan deze kar van samenwerking deelgenoot te kunnen/ mogen zijn. En laat je niet uitspelen en misleiden door mensen die alleen uit zijn op eigen gewin. Die fase zijn wij naar mij beleving allang gepasseerd.