Breinanatomie 101: Het brein van een kind met een taalontwikkelingsstoornis (TOS)
- Melisa D Halley
- 23 feb 2023
- 2 minuten om te lezen
Een van mijn eerste onderzoeken was een klein onderzoek ( 20 kinderen) naar de werking van het brein van kinderen met TOS. Aan de hand van dit onderzoek en ander wetenschappelijke studies ben ik tot de volgende conclusies gekomen.
Taalontwikkelingstoornis (TOS) is een taalstoornis die invloed heeft op de taalverwerking en -productie bij kinderen. Echter is er geen duidelijke oorzaak (bijv. gehoorverlies of een verstandelijke beperking) Hoewel de precieze oorzaken van TOS nog niet volledig begrepen zijn, hebben neurowetenschappelijke studies enkele kenmerken van de aandoening onthuld.
Een aantal studies hebben aangetoond dat de hersenstructuur van kinderen met TOS verschilt van die van kinderen zonder taalstoornis. Onderzoek heeft bijvoorbeeld aangetoond dat kinderen met TOS vaak minder grijze stof hebben in de frontale hersengebieden die betrokken zijn bij taalverwerking. Dit kan verklaren waarom kinderen met TOS vaak moeite hebben met het produceren en begrijpen van taal. Dit kan leiden tot beperkingen in hun spraakvermogen.
Een ander kenmerk van de hersenen van kinderen met TOS is dat de communicatie tussen verschillende hersengebieden mogelijk verstoord is. Een studie toonde bijvoorbeeld aan dat kinderen met TOS minder verbindingen hadden tussen de frontale en temporale hersengebieden, die essentieel zijn voor de taalverwerking. Dit kan bijdragen aan de taal(verwerkings)problemen die kinderen met TOS ervaren.
Ook is er aangetoond dat het corpus callosum, dat de twee hersenhelften met elkaar verbindt, bij kinderen met TOS kleiner kan zijn dan bij kinderen zonder TOS. Dit kan invloed hebben op de communicatie tussen de beide hersenhelften, wat van invloed is op de taalverwerking.
Daarnaast hebben kinderen met TOS vaak moeite hebben met de verwerking van klankinformatie. Onderzoek toonde bijvoorbeeld aan dat kinderen met TOS minder activiteit vertoonden in de auditieve hersengebieden tijdens taken waarbij ze klankinformatie moesten verwerken. Dit kan verklaren waarom kinderen met TOS vaak moeite hebben met het onderscheiden van verschillende klanken en woorden of moeite met het begrijpen van zinsstructuren.
Een belangrijk punt is dat de hersenverschillen bij kinderen met TOS niet altijd eenduidig zijn en kunnen variëren van persoon tot persoon. Dit kan de reden zijn waarom sommige kinderen met TOS bijvoorbeeld beter presteren op bepaalde taalgerelateerde taken dan anderen.
Desalniettemin bieden deze neurowetenschappelijke studies waardevolle inzichten in de onderliggende mechanismen van TOS en hoe het brein van kinderen met TOS werkt. Dit kan bijdragen aan de ontwikkeling van effectievere behandelingen en interventies voor kinderen met TOS, die gericht zijn op het ondersteunen van de hersenfuncties die betrokken zijn bij taalverwerking en -productie.
Bronnenlijst
Kommentare